အတာလက္ေဆာင္ ရတုန္းက
ဖိုးသံ(လူထု)
ဧျပီ ၁၆၊ ၂၀၁၁
တခုေသာ အတာတန္ခူးမွာပ
ရဖူးတယ္ ႏွမတဦးဆီက
ပ႑ာထူး၊ သဒၵါလူးေပတဲ့
အခါဦး သႀကၤန္ေတးႏွစ္ပုဒ္ရယ္နဲ႔
ခနဲဲ႔တဲ့တဲ့ စာတေၾကာင္းပါ။
ျမဴေမွာင္ေ၀ကင္းနဲ႔
သႀကၤန္ေလညွင္း လုလင္ တဲ့
အႏြဲ႔အေနာ့နဲ႔ အတြဲ႔အေဆာ့့ေတြကို
တလွည့္တေက်ာ့ နားေထာင္ေတာ့
ၾကားေယာင္မယ္ မန္းအတာကိုမို႔
မွန္းကာ အကိုမ်က္ရည္စို႔ရင္ျဖင့္
ႏွမကို အျပစ္မဆိုေလနဲ႔တဲ့
ေရးတတ္ေပရဲ႕ပလီပလာ။
ခမ်ာေျပာေလမွ
ဇရာအေမာေတြနဲ႔
၀ါသနာေဇာေတြကို ေဘးခ်ၿပီး
မႏၱလာတေၾကာဆီကို အာ႐ံုေရာက္ကာ
ပိေတာက္ပန္းနဲ႔ တူးပို႔ကို လိုက္လို႔႐ွာေတာ့
ေအာ္ ေတြ႔ပါေပါ့ ကိုျမိဳ႔မ
သဂၤဟနဲ႔ နဂါးမယ္
ပတၱျမားသူဇာနဲ႔ ေရနန္း
‘တလၾကမ္း’ပက္သူေတြ ေပါင္းလို႔
ေဘာ္ဒါေဟာင္း မိတ္ေဆြမ်ားက
ေငြဖလားေတြပိုက္ၿပီး ေျပးလို႔လာ
ဟုတ္တယ္
ဒီႏွစ္မွာလည္း ႀကိဳဆိုပါရဲ႕။
တသက္မေမ့တဲ့အတိတ္ဟာ
မထိတ္သာမလန္႔သာျပန္ေပၚလာေတာ့
ကြန္ပ်ဴတာေမာ့ေနသူ ျပည္ပေရာက္ဟာ
ဘာက ဘယ္လိုေပါက္တယ္ မဆိုႏိုင္ဘု
အသက္မေထာက္ပါ ေယာင္မိ ယမ္းပါလို႔
အ႐ွက္ေပ်ာက္ကာ ေၾကာင္စီစီတမ္းတယ္ထင့္
ႏွမေရ “ပက္နဲ႔ေနာ္၊ ပက္နဲ႔ေနာ္” တဲ့၊၊
Comments