ခင္၀မ္း (၆၆) ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ

ဆရာေပၚဦးသက္၊ ကိုခင္ဝမ္း၊ ငွက္သံုးေကာင္ႏွင့္ ေတာက်ီးကန္းကေလး
ထြန္းဝင္းၿငိမ္း

(ပိေတာက္ပြင့္သစ္ စာေပအႏုပညာ မဂၢဇင္း၊ အမွတ္ ၁၁၊ ဇႏၷဝါရီ၊ ၂ဝဝ၇ တြင္မူရင္း ပံုႏွိပ္သည္။ မိုးမခက ႏိုဝင္ဘာ ၂၄ ခင္ဝမ္း အသက္ (၆၆) ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ ျပန္လည္ တင္ဆက္သည္။)
မိုးမခ
နုုိဝင္ဘာ၊ ၂၄၊ ၂၀၁၃


ခင္ဝမ္း (၁၉၄၇-၂၀၀၀)
Khin One Portrait Sketch by Artist Nay Myo Say

(၁၉၉၇ ေမလ ၁ ရက္ေန႔က ဆြဲထားတာ..၊၁၉၉၈ မွာ ကိုခင္ဝမ္းက ပံုေပၚမွာ အမွတ္တရလက္မွတ္ေလး ထိုးထားေပးတယ္.. ။ ေနမ်ိဳးေဆး)

“…ကိုခင္ဝမ္းရဲ႕ သီခ်င္းေတြကို နားေထာင္ရတာ
ပန္္းခ်ီကားေတြကို ၾကည့္ေနရသလိုပဲ
အေရာင္ေတြကို ျမင္ေနရတယ္။…”

ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က အဆိုေတာ္၊ ပန္းခ်ီဆရာ ကိုခင္ဝမ္း (၁၉၄၇-၂ဝဝဝ) ရဲ႕ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အဲဒီလို ေျပာဖူးပါတယ္။

တိမ္တိုက္ေတြရဲ႕.. အဆံုး..
အေနာက္ဘက္က.. အေဝး.. မိုးကုပ္.. တေနရာမွာ..
ေနေရာင္.. တခ်ိဳ႕.. ရွိေနေသးရဲ႕..

ျမဴေတြ.. ဆိုင္းေနတဲ့.. ရခိုင္.. ရိုးမ.. ရဲ႕.. အရိပ္..
ဟို.. ဘက္.. ကမ္းေျခ.. ျမစ္ရိုးမွာ..
ေမွာင္မိုက္ေနၿပီ..

ေအးျမတဲ့.. ေျမာက္ေလေၾကာင္းကို..
ဆန္ၿပီး. ပ်ံသန္းခဲ့တဲ့.. ငွက္ကေလးေတြ..
အလင္းေရာင္က.. မရွိမဲ့.. ရွိမဲ့..

ခရီးေဝးကို.. ပ်ံသန္းခဲ့ၾကလို႔.. ပင္ပန္းခဲ့ၿပီလား..
ခရီးေဖာ္.. အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔.. မိုးမခ်ဳပ္မီ..
အိမ္ကို.. ျပန္ခဲ့ၿပီ..

ဧရာဝတီ.. ဧရာဝတီ.. ဧရာဝတီ.. ဧရာဝတီ..

တည္ၿငိမ္တဲ့.. သူ႔ရဲ႕.. ေရအလ်ဥ္..
ရင့္က်က္တဲ့.. ေရျပင္..

ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ..
ခမ္းနားတဲ့.. သူ႔.. ရဲ႕.. အသြင္..
မဟာ.. သဘာဝရွင္..

ဧရာဝတီ.. ဧရာဝတီ.. ဧရာဝတီ.. ဧရာဝတီ..

မိႈင္းညိဳ႕တဲ့.. ေအးျမျခင္း..
ေလာကရဲ႕.. အမိုး.. ေကာင္ကင္.. တေနရာမွာ..
ေငြၾကယ္ကေလး.. လင္းလက္ေနခဲ့..

အျပာေရာင္.. လႊမ္းေနတဲ့.. ေငြ.. ည.. ရဲ႕.. ေအာက္..
တကိုယ္ေတာ္.. ခရီးကို.. ထြက္ဖို႔..
ျမစ္မင္းဟာ.. ခရီး.. ဆက္ခဲ့ၿပီ..
ဧရာဝတီ၊ သံစဥ္/စာသား ဖြဲ႕ဆို - ခင္ဝမ္း၊ ေတးစု - ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႕အေဝးက လူတေယာက္ (၁၉၇၈) (ခင္ဝမ္း ၏ ပထမဦးဆံုး ေတးစု)
Music Video URL: http://youtu.be/iPy8e7IzH7Q

ကိုခင္ဝမ္းဟာ ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ ႏွစ္ခုစလံုးမွာ ထူးခြၽန္ခဲ့တဲ့ ပါရမီရွင္တဦးလို႔ ဆိုရမွာပါ။  ငယ္စဥ္ကတည္းက ပန္းခ်ီနဲ႔ ဂီတကို စိတ္ဝင္စားခဲ့ၿပီး ၁၉၆၅ - ၆၆ မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တက္ခဲ့ပါတယ္။

၁၉၆၈ - ၆၉ ဇူလိုင္မွာ ရန္ကုန္ ဝိဇၨာ၊ သိပၸံ တကၠသိုလ္ အပန္းေျဖရိပ္သာမွာ ခင္းက်င္းျပသခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီသင္တန္းဆင္း ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားတို႔ရဲ႕ ပန္းခ်ီလက္ရာမ်ား ျပပြဲမွာ သူ႔ရဲ႕ပန္းခ်ီကားေတြကို စတင္ပါဝင္ျပသခဲ့ပါတယ္။  ၁၉၇၁ ဇႏၷဝါရီမွာ ေခတ္သစ္ ပန္းခ်ီေလာကကို လႈပ္ခတ္ေစတဲ့ “စိတၱဇပန္းခ်ီ” စာအုပ္ကို ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့သူပါ။

၁၉၇၂ ၾသဂုတ္ ၆ မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ သိမ္ျဖဴလမ္းက ဆရာဝန္မ်ားအသင္းတိုက္မွာ “မ်က္ႏွာစိမ္း” တကိုယ္ေတာ္ ပန္းခ်ီျပပြဲ၊ ၁၉၇၃ မွာ “ျမားဘုရင္” တကိုယ္ေတာ္ ပန္းခ်ီျပပြဲ၊ ၁၉၇၃-၇၄ မွာ “ပဥၥဇဂၤမီ” အုပ္စုလိုက္ျပပြဲ၊ ၁၉၇၃-၇၅ မွာ “အေရွ႕ရြာ” ပန္းခ်ီျပခန္းကို ကိုၾကည္ နဲ႔ တြဲတည္ေထာင္ခဲ့သူ၊ ၁၉၇၉ မွာ “ျဒပ္မဲ့ပန္းခ်ီ” တကိုယ္ေတာ္ ပန္းခ်ီျပပြဲ၊ ၁၉၉၇ တုန္းက IVY ဂယ္လာရီမွာ “Metallurgy” တကိုယ္ေတာ္ ေမာ္ဒန္ပန္းခ်ီျပပြဲ စတဲ့ ျပပြဲေတြကို ျပသခဲ့သူ တဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။  “စံၾကည္ေက်ာ့” ကေလာင္နာမည္နဲ႔ ဘာသာျပန္ ဝတၱဳေတြ ေရးခဲ့ၿပီး ကဗ်ာ၊ ပန္းခ်ီေဆာင္းပါးနဲ႔ မဂၢဇင္းသရုပ္ေဖၚ ပန္းခ်ီေတြကိုလည္း ေရးဆြဲခဲ့သူပါ။

ကိုခင္ဝမ္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘဝတုန္းက ၁၉၆၈-၆၉ ရန္ကုန္ ဝိဇၨာ၊ သိပၸံ တကၠသိုလ္ ပန္းခ်ီသင္တန္းဆင္း ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ပန္းခ်ီလက္ရာမ်ားျပပြဲမွာ ပါဝင္ျပသခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ ပန္းခ်ီလက္ရာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ၁၉၆၉ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ စႏၵာရုပ္စံု မဂၢဇင္းမွာ “တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတို႔ရဲ႕ ပန္းခ်ီသင္တန္းဆင္း လက္ရာမ်ား” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးနဲ႔ ဆရာေပၚဦးသက္ (၁၉၃၆-၁၉၉၃) က ဒီလို အကဲျဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

“ကိုခင္ဝမ္း၊ သူ႔ လက္ရာေတြထဲက “ငွက္သံုးေကာင္” ဆိုတဲ့ကားကို ေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။  သူ႔ ကားကို ျမင္လိုက္ရင္ ျမင္လိုက္ခ်င္းပဲ ‘မေခဘူးဟ’ ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္း သိႏိုင္ပါတယ္။  အႏုပညာဓာတ္ခံ အေတာ္ႀကီးတဲ့ လူလည္းျဖစ္ပါတယ္။  သူ႔ကိုယ္သူသာ ပန္းခ်ီဆရာပါ လို ႔ေျပာရင္ ယံုကိုယံုႏိုင္ေလာက္တဲ့ အဆင့္မွာရွိပါတယ္။  ဖြဲ႔စည္းမႈ အေတာ္အတန္ နားလည္ထားတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။  တင္ျပမႈ ရဲရင့္ပါတယ္။  ခံစားမႈ ရွိပါတယ္။  သူ႔ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းမႈမွာ အဓိက (Major)၊ သာမည (Minor) သေဘာေတြ ပါေနပါတယ္။  အဓိက ႏွစ္ခုမရွိဘူး၊ မထားဘူး။  ဒါေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းမႈသေဘာကို အေတာ္အတန္ နားလည္ထားတဲ့လူလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။  တင္ျပမႈ ရဲရင့္တယ္ ဆိုတာက သူ႔ခံစားခ်က္ကို တျခားလူတဦးက ခ်ီးက်ဴးသည္ျဖစ္ေစ၊ ရႈတ္ခ်သည္ျဖစ္ေစ၊ ခံစားရတာကို ခံစားရတဲ့အတိုင္း တင္ျပမႈ ရွိတာမို႔ ရဲတယ္လို႔ ေျပာရတာပါ။  သူ႔ကားမွာ သဘာဝတရားထက္ ခံစားမႈကို အသားေပး ေရးထားတဲ့အတြက္၊ ဒီလူဟာ ခံစားမႈကို အားျပဳေရးဆြဲေလ့ရွိတဲ့ အမ်ိဳးအစား (Spritual Expressive Type) ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ သူက အျမင္ကို ရင္နဲ႔ၾကည့္ၿပီး ေရးတဲ့ အမ်ိဳးအစားပါ။

ကိုခင္ဝမ္းအေနနဲ႔ အေရာင္ေလာကကို ဒီထက္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လိုက္စားႏိုင္ဦးမယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ဒီထက္ ေျပာင္ေျမာက္လာႏိုင္လိမ့္ဦးမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။  သူ႔ကားေတြမွာ (Minor Key) အမွိန္ ေသာ့ခ်က္ႏွင့္ ဖြင့္တာမ်ားပါတယ္။ Key ေသာ့ခ်က္ကိုလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး စမ္းၾကည့္သင့္ပါတယ္လို႔”

ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

အေၾကာင္းသင့္လို႔ တခု တင္ျပခ်င္တာကေတာ့ ဆရာေပၚဦးသက္ ကြယ္လြန္ၿပီးတဲ့အခါ အမွတ္တရ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ေပၚဦးသက္ POT စာအုပ္ (၁၉၉၄ ဇန္နဝါရီ) နဲ႔ Paw Oo Thet (1936-1993) His Life and His Creativity စာအုပ္ (၂ဝဝ၄ ဇႏၷဝါရီ) ေတြမွာ အခုေဖၚျပခဲ့တဲ့ ဆရာေပၚဦးသက္ ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို မေတြ႔မိခဲ့ပါ။  ေနာက္ေနာင္ေတြမွာ စာအုပ္ကို ထပ္မံ ရိုက္ႏွိပ္ ထုတ္ေဝတဲ့အခါမွာ ဆရာေပၚဦးသက္ ေရးခဲ့တဲ့စာေတြ ပိုမိုျပည့္စံုေအာင္ ထည့္သြင္းႏိုင္ေစဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာကိုခင္ဝမ္းဟာ အသံေတြနဲ႔လည္း ပန္းခ်ီေရးခဲ့သူလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။  သူ႔ရဲ႕သီခ်င္းေတြမွာ စကားလံုေတြဟာ ရိုးရွင္းၿပီး၊ အေတြးနက္တယ္။  ျပည္မွာေဆာင္း၊ ႏွင္း၊ သက္ထား၊ ျမစ္၊ ေကာလိပ္ေန႔ရက္မ်ား ေတြမွာေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံု ဆန္းသစ္တဲ့ သံစဥ္ေတြနဲ႔ ထူးျခားတဲ့ နိမိတ္ပံုေတြကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႕ အေဝးက လူတေယာက္၊ ခုႏွစ္ျပည္ေထာင္၊ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ တို႔မွာေတာ့ ခံစားမႈကို ခပ္မွ်ဥ္းမွ်ဥ္း သယ္ေဆာင္သြားပံုက ေလဝဲမိေနတဲ့ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြလို စိတ္ကို အလုပ္ေပးတတ္ျပန္ေရာ။

ညေကာင္းကင္ရဲ႕ေတးသမား၊ မမခ်စ္၊ ျမားဘုရင္ တို႔မွာလို ဆူေလာင္ပြက္ထေနတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ေပးရာမွာလည္း အနိမ့္ဆံုးေတာ့ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း ေျခေတြလက္ေတြ မလႈပ္ဘဲ မေနႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။

ဆရာခင္ဝမ္းဟာ သူ႔ရဲ႕ အႏုပညာကို အသံ ဘာသာေဗဒနဲ႔ ေဝငွခဲ့တဲ့ ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႕ အေဝးကလူတေယာက္၊ ျပည္မွာေဆာင္း၊ အိမ္မက္၊ ပန္းႏုေရာင္ခံစားခ်က္မ်ား၊ ည၊ လိပ္ျပာလြင္ျပင္၊ ကစားမလား နားမလား၊ ပန္းခရမ္းျပာ၊ အေမွာင္ကို ထြန္းညွိမဲ့မီးအိမ္ အစရွိတဲ့ စီးရီးေတြဟာလည္း ခိုင္မာတဲ့ ပရိသတ္ရဲ႕ ျမင့္မားတဲ့ ေထာက္ခံမႈေတြကို ရရွိခဲ့တာပါ။

ဆရာခင္ဝမ္းဟာ သီခ်င္းေရးတဲ့အခါမွာ ပန္းခ်ီဆန္ေနတတ္ၿပီး၊ ပန္းခ်ီေရးတဲ့အခါမွာေတာ့ အသံေတြ ပါဝင္ေနတာကို ဆရာေပၚဦးသက္က ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေပၚဦးသက္ဟာ ကိုခင္ဝမ္းရဲ႕ အႏုပညာ ဖန္တီးမႈေတြမွာ ဂီတနဲ႔ပန္းခ်ီ ဆက္ႏြယ္ေနတာကို သတိျပဳမိၿပီး၊ ၁၉၇၉ ေလာကနတ္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကိုခင္ဝမ္းရဲ႕ ျဒပ္မဲ့ပန္းခ်ီျပပြဲ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ၁၉၇၉ ေမလထုတ္ မိုေဝစာေပမဂၢဇင္းမွာ “ခဲေနေသာဂီတသံမ်ား သို႔မဟုတ္ ခင္ဝမ္း၏ ျဒပ္မဲ့ပန္းခ်ီျပပြဲ” ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဆာင္းပါးမွာ

“ထိုျပပြဲမွာ ထူးျခားတဲ့ ပန္းခ်ီျပပြဲဟု ဆိုရပါၿခိမ့္မည္။  ဝင္ေၾကး ၁ က်ပ္ေပး၍ ၾကည့္ရႈရသည္ကပင္ ထူးျခားပါေတာ့သည္။  ဝင္ေၾကးစနစ္ကို က်င့္သံုးရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခင္ဝမ္းက ဤသို႔ ရွင္းျပခဲ့ေလသည္။  ‘ဒီလိုပါဗ်ာ ပန္းခ်ီေရးဆြဲမယ္ၾကံလိုက္တိုင္း ပန္းခ်ီကား ဝယ္သူတို႔ရဲ႕ အႀကိဳက္ကို လိုက္ၿပီး ပထမဆံုး စဥ္းစားေနရတဲ့ ဝဋ္ဒုကၡက ကြၽန္ေတာ္ လြတ္ေျမာက္ခ်င္လြန္းလို႔ အခုလို ဝင္ေၾကးယူစနစ္နဲ႔ ျပပြဲကို ခင္းက်င္း ျပသရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။  ဒီစနစ္ ေအာင္ျမင္သြားမယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ အႏုပညာရဲ႕ အေပၚမွာ သစၥာရွိရွိနဲ႔ ကိုယ္ျမင္တာ၊ ကိုယ္သိတာ၊ ကိုယ္ခံစားရတာ ကေလးေတြကို ပိုက္ဆံ မ်က္ႏွာေနာက္မလိုက္ဘဲ တကယ့္အႏုပညာရဲ႕ အႏွစ္သာရေတြကို ေဖၚထုတ္ေရးဆြဲ သြားႏိုင္ၾကမယ္ မဟုတ္လားဗ်ာ။  ဒါေၾကာင့္ ဒီစနစ္ကို ကြၽန္ေတာ္ စြန္႔စားၿပီး စမ္းသပ္ က်င့္သံုးၾကည့္လိုက္ရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။’ 

ဆိုၿပီး ပန္းခ်ီျပပြဲမွာ ဝင္ေၾကးယူစနစ္ျဖင့္ ျပပြဲကုန္က်စရိတ္ ကာမိေစရန္ ေဆာင္ရြက္ပံုကို ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုၿပီး ကိုခင္ဝမ္းရဲ႕ “ခဲေနေသာဂီတသံမ်ား” အေၾကာင္းကို ဆက္ေျပာျဖစ္ပါတယ္။

ခင္ဝမ္းသည္ ပန္းခ်ီဆရာတေယာက္ျဖစ္သကဲ့သို႔ သီခ်င္းဆိုသမားတေယာက္လည္း ျဖစ္၏။

သူ႔ျပပြဲခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္မိၿပီဆိုလွ်င္ပဲ ခဲေနၾကေသာ ဂီတသံမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္သည္ မ်က္လံုးျဖင့္ ၾကားလာမိပါေတာ့သည္။  ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ႔ျပပြဲကိုၾကည့္၍ “ခဲေနေသာ ဂီတသံမ်ားျပပြဲ” ဟုပင္ ကင္ပြန္းတပ္လိုက္ခ်င္ပါေတာ့၏။  ခင္ဝမ္းကိုယ္၌ကမူ “ ျဒပ္မဲ့ပန္းခ်ီျပပြဲ” ပါတဲ့။  သူ႔အဆိုကလည္း မွန္ပါ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သဘာဝကို ေရာင္စံုဓာတ္ပံု ရိုက္ယူဘိသကဲ့သို႔ ပံုတူကူးခ်ထားေသာ ပန္းခ်ီကားဖြဲ႔စည္းနည္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ပန္းခ်ီပစၥည္း နည္းသက္သက္တို႔ျဖင့္ ခံစားမႈေဝဒနာ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ေဖၚက်ဴးဖြဲ႔စည္း ျပထားေလေသာေၾကာင့္ သာမန္အျမင္ႏွင့္မူ သရုပ္ သဏၭာန္ အားျဖင့္ ရွာရႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါေခ်။

ဥပမာ “ေတာက်ီးကန္းကေလး” အမည္ရွိ ကား တကားတြင္ ေတာက်ီးကန္းႏွင့္တူေသာ သဏၭာန္ ဟူ၍ ျမဴမွ်ရွာမရေအာင္ပင္ သဏၭာန္ ကင္းလွပါသည္။  ဖြဲ႔စည္းထားပံုမွာ ေနာက္ခံေရာင္ အျပာထဲတြင္ အဝါေရာင္ ေဇာင္းထက္ထက္မ်ဥ္းမ်ား အစင္းလိုက္အစင္းလိုက္ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ စူးကနဲ၊ နင့္ကနဲ ခံစားလိုက္ရ၏။ “အသံဘာသာ” ျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ နားစူးေအာင္ ျမည္လွေသာ အသံမ်ိဳးျဖစ္၏။  ေတာက်ီးကန္း၏ အသံကို ၾကားေယာင္လာမိပါေတာ့၏။

ဤပန္းခ်ီမ်ိဳးကို ၾကည့္ရႈသံုးသပ္ ခံစားရာတြင္ သံုးသပ္ၾကည့္ရႈသူသည္ အာရံုပါးအပ္၏။  အတန္မွ်ေသာ ဗဟုသုတလည္း ရွိအပ္၏။  သဘာဝႏွင့္ ပန္းခ်ီပညာတို႔၏ ကူးလူးယွက္ႏြယ္ၾကပံုကိုလည္း ရိပ္စားမိအပ္၏။ သို႔မွသာ ဤကဲ့သို႔ေသာ “ ဉာဏ္အျမင္” ပန္းခ်ီကားမ်ိဳး၏ ရသကို ခံစားႏိုင္စြမ္း ရွိႏိုင္ပါလိမ့္မည္။  ဤသို႔ေသာ ပန္းခ်ီကားမ်ိဳးမွာ သာမန္မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ရႈခံစားရေသာ အမ်ိဳးအစားထက္ တဆင့္တက္၍ ၾကည့္ရႈခံစားရေသာ အမ်ိဳးအစားလည္း ျဖစ္ေပ၏။

အေနာက္တိုင္း ဥေရာပတိုင္းျပည္တို႔တြင္ ဤသို႔ေသာ အဆင့္ျမင့္ ထံုးဖြဲ႔မႈမ်ိဳးမွာ ၁၈-၁၉ ရာစုေလာက္ကပင္ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ၾကၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္တြင္ ၂ဝ ရာစု ေနာက္ပိုင္းေရာက္မွ နိဒါန္းသြယ္ေနရဆဲ ကာလျဖစ္သျဖင့္လည္း အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ အႏွစ္ ၁ဝဝ ခန္႔ ရွိေနခဲ့ၾကေလၿပီ။  ယခုထက္ ကြာဟမႈမ်ိဳးကား မျဖစ္သင့္ေတာ့ဟု ယူဆထင္ျမင္မိေနပါေတာ့၏။

ခင္ဝမ္း၏ ပန္းခ်ီျပပြဲကား ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ေပၿပီ။ ပန္းခ်ီဆရာဘက္မွ တာဝန္သည္ ေလာက၌ သူ သိျမင္ေတြ႔ရွိခဲ့ရေသာ အလွတရားမ်ားကို ရိုးသားစြာ ေဖၚထုတ္ေရးဆြဲ တင္ျပျခင္းအားျဖင့္ ေက်ပြန္ခဲ့ပါေလၿပီ။ သူ၏တာဝန္မွာလည္း ဤမွ်သာပင္ ျဖစ္ပါေတာ့၏။  အႏုပညာသည္ ခံစားတတ္ၾကသူမ်ားကသာ ပိုင္ဆိုင္ၾက၏ ဟူေသာ စကားသည္ အကယ္၍ဟုတ္ျငားအံ့၊ ပိုင္ဆိုင္သူတို႔ တေန႔တျခား မ်ားျပားလာၾက ပါေစဟု ဆုေတာင္းလိုက္ရပါေတာ့သည္။

ဆိုၿပီး ေတြ႔ရပါတယ္။

ဆရာေပၚဦးသက္နဲ႔ ဆရာခင္ဝမ္းတို႔ ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၾကပါၿပီ။  ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ႏွစ္ဦးရဲ႕ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ အႏုပညာေတြဟာ ပန္းခ်ီကားေတြ၊ သီခ်င္းေတြအျဖစ္ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ပန္းခ်ီဆရာေမာင္ဒီကေတာ့ ဆရာေပၚဦးသက္နဲ႔ေရာ၊ ကိုခင္ဝမ္းနဲ႔ပါ ရင္းႏွီးသူ ျဖစ္ေလေတာ့ သူတို႔ ကြယ္လြန္တဲ့အခါ ဆရာေပၚဦးသက္ကို “နတ္ျပည္ေရာက္ ပန္းခ်ီဆရာ” လို႔ ကင္ပြန္းတပ္ခ့ဲၿပီး၊ ကိုခင္ဝမ္းကိုေတာ့ “ကိုယ္ေပ်ာက္ဝိဇၨာႀကီး” လို႔ သံုးႏႈန္းခဲ့ပါတယ္။

ပိုမိုထူးျခားတာကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အႏုပညာေတြဟာ ခံစားတတ္သူေတြဆီ စိမ့္ဝင္သြားၿပီး စုပ္ၿမိဳ သြားတတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တျခားအႏုပညာ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေနာက္ထပ္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြလို အေယာင္ေဆာင္ၿပီး မီဒီယာ မ်ိဳးစံုထဲကေန ေလာကႀကီးတခုလံုးကို ေစာင့္ေရွာက္ေနတယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါရဲ႕။

ထြန္းဝင္းၿငိမ္း
(ပိေတာက္ပြင့္သစ္ စာေပအႏုပညာ မဂၢဇင္း၊ အမွတ္ ၁၁၊ ဇန္နဝါရီ၊ ၂ဝဝ၇)
(ဤ ေဆာင္းပါ အတြက္ ေဆာင္းပါးရွင္ “ထြန္းဝင္းၿငိမ္း”၊ မူရင္း ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ “ပိေတာက္ပြင့္သစ္ စာေပအႏုပညာ မဂၢဇင္း” တို႔အား အထူးပင္ ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း မိုးမခ က မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။)

မိုးမခ က တက္ဆက္ခဲ့ဖူးသည့္ ခင္ဝမ္း အမွတ္တရ ေဆာင္းပါးမ်ား ဆက္စပ္ ဖတ္ရန္ -

၁။ တကၠသိုလ္သူငယ္ခ်င္းခင္ဝမ္း ၊ ေရးသူ - ေမာင္ညီညြတ္

၂။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကုိခင္၀မ္း၊ ေရးသူ - ကုိရဲလြင္ (မဇၩိမလႈိင္း)

၃။ ကုိခင္၀မ္း လြမ္းခ်င္း၊ ေရးသူ - ကုိေန၀င္း (မဇိၥ်မလႈိင္း)

၄။ ခင္ဝမ္း — ဆန္႕က်င္ဘက္တို႕ဆံုဆည္းရာ၊ ေရးသူ - မသိဂႋီ

၅။ “ခင္၀မ္းအတြက္ကဗ်ာ” ႏွင့္ “ဂႏၲဝင္မမမ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီ အမွတ္တရ”၊ ေရးသူ - ေအာင္ခ်ိမ့္